เสน่หา มนตราลวง
ตะลึง! นางเเบบสาว เจ้าของฉายาเจ้าหญิงน้ำเเข็ง ควงหนุ่มหน้ามนหุ่นขยี้ใจสาวเเท้สาวเทียมเข้าร้านเครื่องเพชรชื่อดัง เเบบนี้ข่าวที่ว่าเธออยู่ชมรมนิยมตีฉิ่งคงจะไม่จริงซะเเล้ว!
ผู้เข้าชมรวม
65
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"คุณก็ได้ยินเเล้วว่าผมบอกว่าผมจะจีบคุณ" น่านฟ้าจะค่อยๆ ถอดเเว่นกันเเดดทรงนักบินที่เขาสวมอยู่ออก เเล้วเสียบมันเอาไว้กับคอเสื้อยืดของตัวเอง "ถ้าได้ยินเเล้วก็ไปเเต่งตัว ผมจะพาไปทานข้าว ถือว่าเป็นการเริ่มต้นของ 'เรา'"
"ฉันจะไม่ไปทานข้าวกับคุณ ไม่ว่าวันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันไหนๆ ฉันก็ไม่ไป"
"ขอเหตุผลสวยๆ สักข้อสิครับคุณผู้หญิง" มือเรียวของเขายังคงจับขอบประตูของเธอเอาไว้แน่นก่อนจะดันมันให้อ้าออกกว้าง เพื่อเเทรกตัวผ่านเข้าไป เมื่อพาร่างสูงใหญ่ของตัวเองเข้ามาในห้องของเธอได้ เขาก็เอ่ยตบท้ายด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย แต่แฝงการข่มขู่เอาไว้ "เอาให้เหตุผลมันสวยเหมือนหน้าของคุณนะ" หมวกแก๊ปสีดำบนศีรษะถูกถอดออกมาถือเอาไว้
"ข้อหนึ่งฉันไม่เคยติดจะเป็ฯแฟนกับคนที่่อายุน้อยกว่า ข้อสองฉันไม่ชอบให้เเฟนของฉันมีรอยสักตามตัวของเขา เเละข้อสามฉันไม่คิดจะคบกับผู้ชายคนไหน คุณเองก็ได้ยินเเล้วไม่ใช่เหรอว่าฉันมีเเฟนเเล้ว เเละถึงตอนนี้ฉันจะไม่มีแฟน รสนิยมของฉันคือฉันชอบผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย" ใบหน้าสวยจัดเชิดขึ้นเพื่อมองประสานสบตาเขา ก่อนที่เรียวปากของเธอจะเหยียดออกเป็นรอยยิ้มเย้ายวนชวนให้ขาคนมองสั่น "เเละที่สำคัญต่อให้ฉันชอบผู้ชายฉันก็ไม่มีวันคบผู้ชายที่ขายเรือนร่างของตัวเองให้กับผู้หญิงที่ยอมจ่ายค่าตัวให้เขา"
"เหตุผลเเต่ละข้อของคุณนี้ชวนให้ผมใจห่อเหี่ยวมาก" เรียวปากของเขาขยับพูดช้าๆ ลากท้ายประโยคด้วยน้ำเสียงทุ้มพร่า "เเตที่เศร้ากว่านั้นคือตอนนี้ไม่ใช่เเค่ใจที่เหี่ยว อย่างลืมของผมก็เหี่ยวด้วย"
"อุบาทว์!" เจ้าหญิงหิมะฟิวส์ขาด หมดภาพลักษณ์ที่เคยสร้างไว้ ก่อนจะยกมือขึ้นชี้หน้าเขา "คุณพูดจาเเบบนั้นออกมาได้ยังไง คนทุเรศ"
"อะไรกันครับคุณ ผมหมายถึงผม" ใบหน้าหล่อเหล่าแสร้งหันมามองเธอด้วยสีหน้าตกใจ ก่อนจะชี้ไปที่ผมบนศีรษะในเงาสะท้องของกระจกของตัวเองที่บัดนี้ไม่ได้รับการตกแต่งอย่างประณีต ด้วยการหวีเสยขึ้นไปเพื่อเปิดใบหน้า โชว์ออร่าความดูดีของตัวเองอย่างที่เขามักจะทำเป็นประจำ เพราะตอนนี้ผมของเขาถูกปล่อยเป็นธรรมชาติไม่มีการจัดทรงด้วยเเว็กซ์หรือมูสใดๆ ทั้งๆ สิ้น "คุณกำลังคิดถึงอะไร" ดวงตาคู่คมคล้ายกำลังยิ้ม แต่ปากของเขากลับแม้มแน่นเพื่อระงับเสียงหัวเราะ
ใบหน้าสวยจัดเรื่อแดงขึ้น เมื่อคนตรงหน้าปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ทั้งยังวิสาสะเดินไปทิ้งตัวนอนเหยียดยาวบนเดย์เบดของเธอราวกับเป็นห้องของตัวเอง
ผลงานอื่นๆ ของ july1990 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ july1990
ความคิดเห็น